|
|
Η πόλη της Λεμεσού βρίσκεται ανάμεσα στις αρχαίες πόλεις της Αμαθούντας και του Κουρίου. Η πόλη κτίστηκε πιθανότατα μετά την καταστροφή της πόλης της Αμαθούντας το 1191 από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο.
Η Λεμεσός κατοικήθηκε από τα πολύ παλιά χρόνια και τάφοι οι οποίοι βρέθηκαν εκεί χρονολογούνται γύρω στο 2000 πΧ ενώ άλλοι γύρω στον 8ο και 4ο αιώνα π.Χ. Τα λιγοστά αρχαία που βρέθηκαν, δείχνουν ότι εκεί υπήρχε ένας μικρός οικισμός, ο οποίος δεν κατάφερε να αναπτυχθεί και να ανθίσει.
Οι αρχαίοι συγγραφείς παρ’όλα αυτά δεν αναφέρουν τίποτα για την ίδρυση της πόλης. Σύμφωνα με την Σύνοδο του 451 π.Χ.ο Επίσκοπος της Θεοδοσιαννής καθώς επίσης και οι Επίσκοποι της Αμαθούντας και της Αρσινόης ήταν αυτοί οι οποίοι συνέβαλαν στην ίδρυση της πόλης της Λεμεσού. Η πόλη ήταν γνωστή ως Νέμεσσος τον 10ο αιώνα και ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος αναφέρεται στην πόλη με αυτό το όνομα.
Η ιστορίας της πόλης είναι κυρίως γνωστή από τα γεγονότα του 1191 μΧ τα οποία σηματοδότησαν το τέλος της Βυζαντινής Κυριαρχίας στην Κύπρο.Ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ταξίδευε στους Αγίους Τόπους το 1191μ.Χ. Η αρραβωνιαστικιά του Βερεγγάρεια και η αδερφή του Ιωάννα (βασίλισσα της Σικελίας) ταξίδευαν με διαφορετικό πλοίο. Εξαιτίας μιας καταιγίδας το πλοίο με τις βασίλισσες περεξέκκλινε από το δρόμο του και έφθασε στη Λεμεσό.Ο Ισαάκ Κομνηνός, ο άκαρδος και σκληρός Βυζαντινός αυτοκράτορας της Κύπρου, μισούσε τους Λατίνους και δεν επέτρεψε στις βασίλισσες να κατέβουν από το πλοίο ούτε τους παραχώρησε καμιά βοήθεια.
Ακολούθως ο Ισαάκ Κομνηνός κυνηγήθηκε και νικήθηκε από τον Ριχάρδο με αποτέλεσμα η Κύπρος να περιέλθει υπό την κυριαρχία των Βρετανών. Ο Ριχάρδος γιόρτασε τους γάμους του με την Βερεγγάρεια στην Κύπρο, όπου η τελευταία στέφθηκε και βασίλισσα της Αγγλίας. Με αυτό τον τρόπο τελείωσε η Βυζαντινή αυτοκρατορία στην Κύπρο.
Ο Ριχάρδος κατέστρεψε την Αμαθούντα και οι κάτοικοι της μεταφέρθηκαν στη Λεμεσό. Ένα χρόνο αργότερα, το 1192 μΧ, η Κύπρος πωλήθηκε στους Ναίτες, πλούσιους μοναχούς και στρατιώτες οι οποίοι είχαν ως μοναδικό σκοπό την προστασία του Αγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ.Οι ιππότες επέβαλαν ψηλή φορολογία στο νησί στην προσπάθεια τους να πάρουν πίσω όσα λεφτά έδωσαν για την αγορά της Κύπρου.Το γεγονός αυτό οδήγησε στο ξεσηκωμό των Κυπρίων με αποτέλεσμα οι Ναίτες να απαιτήσουν τη ακύρωση της συμφωνίας αγοράς του νησιού.Ο Ριχάρδος αποδέχθηκε την απαίτηση τους και βρήκε καινούριο αγοραστή τον Γκυ Ντε Λουζινιάν, ένα Φράγκο Ρωμαιοκαθολικό.Έτσι η Λεμεσός παραδόθηκε στη Φραγκοκρατία των Λουζινιανών βασιλέων του Μεσαιωνικού Κυπριακού Βασιλείου.
Για τρεις περίπου αιώνες ( 1192 – 1489 ) η Λεμεσός έζησε μια αξιοσημείωτη περίοδο άνθισης κατά την οποία ένας μεγάλος αριθμός Λατίνων επισκόπων επισκέφθηκε και διέμεινε στην πόλη. Αυτό διάρκεσε μέχρι την κατάληψη της Κύπρου από τους Τούρκους το 1570 μ.Χ. Λατινικά τάγματα τα οποία ίδρυσαν μοναστήρια, εγκαταστάθηκαν στην Λεμεσό.
Η εγκατάσταση επίσης εμπόρων στην Κύπρο και ειδικά στη Λεμεσό τον 13ο αιώνα οδήγησε στην οικονομική άνθιση από την οποία επωφελήθηκαν οι κάτοικοι.Το λιμάνι ως κέντρο μεταφορών και εμπορίου συνέβαλε τα μέγιστα στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου.
Ο βασιλιάς της Γερμανίας Φρειδερίκος Β’, παρακινημένος από τους Γενουάτες της Κύπρου οι οποίοι ήταν εχθροί του Ιωάννη Ιβελίνου, αποβιβάστηκε στην Λεμεσό και την κατέλαβε το 1228, θέτοντας υπό τον έλεγχο του το βασίλειο της Κύπρου. Αργότερα κάλεσε τον Ιωάννη Ιβελίνο, αντιβασιλέα του νησιού να παρουσιαστεί μπροστά του έτσι ώστε να συζητήσουν σχέδια εναντίον των Μουσουλμάνων .Ο Ιβελίνος παρουσιάστηκε μπροστά στον Φρειδερίκο μαζί με τον ανήλικο βασιλιά Ερρίκο και με όλους τους Γενουάτες της Κύπρου, με εμφανή διάθεση συνδιαλλαγής. Όταν αργότερα όμως αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί του, ο Φρειδερίκος δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον αφήσει να φύγει. Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα να οξυνθούν τα πράγματα και να αρχίσει μεταξύ των Ιβελίνων και του αυτοκράτορα πόλεμος. Ο Φρειδερίκος αφού κατέλαβε τη Λεμεσό και άλλες πόλεις, διόρισε δικούς του κυβερνήτες αλλά τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κύπρο. Οι δυνάμεις του Φρειδερίκου νικήθηκαν στη μάχη της Αγύρτας, ένα χωριό της Κερύνειας το 1229 σε μια αναμέτρηση με τα στρατεύματα των Φράγκων τα οποία καθοδηγούνταν από τον Ιωάννη Ιβελίνο.
Η έκβαση της μάχης σήμανε την αρχή της ελευθερίας της Κύπρου από τους Γερμανούς.
Το 1489 μ.Χ. η Κύπρος παραδόθηκε στην πόλη της Βενετίας από την Βασίλισσα της Κύπρου Αικατερίνη Κορνάρο.Οι Βενετοί δεν επέδειξαν κανένα ενδιαφέρον για την Κύπρο παρά μόνο επέβαλαν σκληρή φορολογία και εκμεταλλεύτηκαν τους πόρους του νησιού.Αντιμετώπιζαν το νησί ως μια αποικία την οποία μπορούσαν να εκμεταλλεύονται όσο το δυνατόν περισσότερο. Κατέστρεψαν το Κάστρο της Λεμεσού και ταξιδιώτες οι οποίοι επισκέφθηκαν την Κύπρο τον 16ο αιώνα μιλάνε για την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ντόπιος πληθυσμός της Κύπρου.Όλοι οι κάτοικοι σκλαβώθηκαν από τους Βενετούς και αναγκάστηκαν να πληρώνουν το 1/3 του εισοδήματος τους είτε αυτό ήταν μέρος των προϊόντων τα οποία καλλιεργούσαν, όπως για παράδειγμα σιτάρι, κρασί, λάδι είτε ήταν ζώα ή άλλα προϊόντα.
Οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο το 1570-1571 και την κατέλαβαν.Η Λεμεσός κατακτήθηκε τον Ιούλιο του 1570 χωρίς καμία αντίσταση όταν οι Τούρκοι ρήμαξαν και έκαψαν την πόλη . Περιγραφές διάφορων επισκεπτών περιγράφουν την πόλη ως ένα χωριό με ένα αξιοσημείωτο αριθμό κατοίκων. Οι Χριστιανοί ζούσαν σε μικρά χαμηλά σπίτια στα οποία έπρεπε να σκύψεις για να μπεις μέσα.Αυτό γινόταν σκόπιμα για να αποτρέπονται οι Τούρκοι ιππείς από το να εισέλθουν στα σπίτια.
Κατά τη διάρκεια της τουρκικής κυριαρχίας η Κύπρος αντιμετώπισε μια γενική παρακμή καθώς οι Τούρκοι δεν βοήθησαν στην ανάπτυξη του τόπου. Τούρκοι και Έλληνες ζούσαν σε ξεχωριστές γειτονιές και το πολιτιστικό επίπεδο παρήκμασε εντελώς.
Η έλλειψη ενδιαφέροντος από την πλευρά των κατακτητών, η πίεση και η ψηλή φορολογία ήταν καθοριστικοί, ανασταλτικοί παράγοντες για την πολιτιστική ανάπτυξη των παιδιών .Η εκκλησία έπαιξε καθοριστικό παράγοντα στην εκπαίδευση του νησιού κατά την περίοδο 1754-1821. Αυτά τα χρόνια ιδρύθηκαν νέα σχολεία σε όλες τις πόλεις και Έλληνες διανοούμενοι δίδασκαν Ελληνική ιστορία,Τουρκικά και Γαλλικά. Τα ακόλουθα σχολεία λειτουργούσαν στην πόλη της Λεμεσού
·Το Ελληνικό Σχολείο το οποίο ιδρύθηκε το 1819
·Το πρώτο δημόσιο σχολείο το οποίο ιδρύθηκε το 1841
·Το Σχολείο Θηλέων το οποίο ιδρύθηκε το 1861
Οι Άγγλοι κατέλαβαν την Κύπρο το 1878 μετά από μια μυστική συμφωνία με τους Τούρκους. Ο πρώτος Άγγλος Κυβερνήτης της Λεμεσού, συνταγματάρχης Warren επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πόλη και από τις πρώτες κιόλας μέρες διακυβέρνησης του η κατάσταση της Λεμεσού βελτιώθηκε. Οι δρόμοι καθαρίστηκαν και επιδιορθώθηκαν, τα ζώα μετακινήθηκαν από το κέντρο, φυτεύτηκαν δέντρα και κατασκευάστηκαν ειδικές αποβάθρες για την φόρτωση και εκφόρτωση καραβιών τα οποία προσάραζαν μακριά από την ακτή.
Από τα πρώτα χρόνια της Αγγλικής κυριαρχίας άρχισαν τη λειτουργία τους το πρώτο ταχυδρομείο ,το πρώτο τηλεγραφείο και το πρώτο νοσοκομείο.Το 1880 λειτούργησε και το πρώτο τυπογραφείο.
Οι αλλαγές τις οποίες επέφεραν οι Βρετανοί συνέβαλαν στην ανάπτυξη της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής ζωής του νησιού. Σχολεία, θέατρα, γκαλερί τέχνης, μουσικές αίθουσες και ποδοσφαιρικά σωματεία δημιουργήθηκαν και έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στην πολιτιστική ζωή της Λεμεσού.
Η αύξηση του ρυθμού γεννήσεων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου (1878 – 1960 ) ήταν 70%. Ο αριθμός των κατοίκων το 1881 ήταν 6.131 ενώ το 1960 ανέβηκε στους 43.593. Ο αριθμός των Ελλήνων υπολογιζόταν περίπου στους 37.478 ενώ οι Τούρκοι ήταν περίπου γύρω στους 6.115.
Οι κάτοικοι της Λεμεσού ασχολούνταν με το κρασί και τις βιομηχανίες κεραμικών, καθώς επίσης με το εμπόριο και τον τουρισμό.
Οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι της πόλης μεταφέρθηκαν στο βόρειο τμήμα της Κύπρου το 1975 εξαιτίας της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Αντίστοιχα πολλοί Ελληνοκύπριοι εγκαταστάθηκαν στη Λεμεσό αφού εκδιώχθηκαν από το βόρειο κομμάτι της Κύπρου.
Η πόλη της Λεμεσού αναπτύχθηκε όταν η Αμμόχωστος, μια από τις πιο σημαντικές τουριστικές περιοχές της Κύπρου καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα. Πολυτελή ξενοδοχεία, εστιατόρια και πολυάριθμα κέντρα διασκέδασης κτίστηκαν και έτσι η πόλη έγινε σύντομα ένα σημαντικό κέντρο εμπορίου και τουρισμού.
Η Λεμεσός κατοικήθηκε από τα πολύ παλιά χρόνια και τάφοι οι οποίοι βρέθηκαν εκεί χρονολογούνται γύρω στο 2000 πΧ ενώ άλλοι γύρω στον 8ο και 4ο αιώνα π.Χ. Τα λιγοστά αρχαία που βρέθηκαν, δείχνουν ότι εκεί υπήρχε ένας μικρός οικισμός, ο οποίος δεν κατάφερε να αναπτυχθεί και να ανθίσει.
Οι αρχαίοι συγγραφείς παρ’όλα αυτά δεν αναφέρουν τίποτα για την ίδρυση της πόλης. Σύμφωνα με την Σύνοδο του 451 π.Χ.ο Επίσκοπος της Θεοδοσιαννής καθώς επίσης και οι Επίσκοποι της Αμαθούντας και της Αρσινόης ήταν αυτοί οι οποίοι συνέβαλαν στην ίδρυση της πόλης της Λεμεσού. Η πόλη ήταν γνωστή ως Νέμεσσος τον 10ο αιώνα και ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος αναφέρεται στην πόλη με αυτό το όνομα.
Η ιστορίας της πόλης είναι κυρίως γνωστή από τα γεγονότα του 1191 μΧ τα οποία σηματοδότησαν το τέλος της Βυζαντινής Κυριαρχίας στην Κύπρο.Ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ταξίδευε στους Αγίους Τόπους το 1191μ.Χ. Η αρραβωνιαστικιά του Βερεγγάρεια και η αδερφή του Ιωάννα (βασίλισσα της Σικελίας) ταξίδευαν με διαφορετικό πλοίο. Εξαιτίας μιας καταιγίδας το πλοίο με τις βασίλισσες περεξέκκλινε από το δρόμο του και έφθασε στη Λεμεσό.Ο Ισαάκ Κομνηνός, ο άκαρδος και σκληρός Βυζαντινός αυτοκράτορας της Κύπρου, μισούσε τους Λατίνους και δεν επέτρεψε στις βασίλισσες να κατέβουν από το πλοίο ούτε τους παραχώρησε καμιά βοήθεια.
Ακολούθως ο Ισαάκ Κομνηνός κυνηγήθηκε και νικήθηκε από τον Ριχάρδο με αποτέλεσμα η Κύπρος να περιέλθει υπό την κυριαρχία των Βρετανών. Ο Ριχάρδος γιόρτασε τους γάμους του με την Βερεγγάρεια στην Κύπρο, όπου η τελευταία στέφθηκε και βασίλισσα της Αγγλίας. Με αυτό τον τρόπο τελείωσε η Βυζαντινή αυτοκρατορία στην Κύπρο.
Ο Ριχάρδος κατέστρεψε την Αμαθούντα και οι κάτοικοι της μεταφέρθηκαν στη Λεμεσό. Ένα χρόνο αργότερα, το 1192 μΧ, η Κύπρος πωλήθηκε στους Ναίτες, πλούσιους μοναχούς και στρατιώτες οι οποίοι είχαν ως μοναδικό σκοπό την προστασία του Αγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ.Οι ιππότες επέβαλαν ψηλή φορολογία στο νησί στην προσπάθεια τους να πάρουν πίσω όσα λεφτά έδωσαν για την αγορά της Κύπρου.Το γεγονός αυτό οδήγησε στο ξεσηκωμό των Κυπρίων με αποτέλεσμα οι Ναίτες να απαιτήσουν τη ακύρωση της συμφωνίας αγοράς του νησιού.Ο Ριχάρδος αποδέχθηκε την απαίτηση τους και βρήκε καινούριο αγοραστή τον Γκυ Ντε Λουζινιάν, ένα Φράγκο Ρωμαιοκαθολικό.Έτσι η Λεμεσός παραδόθηκε στη Φραγκοκρατία των Λουζινιανών βασιλέων του Μεσαιωνικού Κυπριακού Βασιλείου.
Για τρεις περίπου αιώνες ( 1192 – 1489 ) η Λεμεσός έζησε μια αξιοσημείωτη περίοδο άνθισης κατά την οποία ένας μεγάλος αριθμός Λατίνων επισκόπων επισκέφθηκε και διέμεινε στην πόλη. Αυτό διάρκεσε μέχρι την κατάληψη της Κύπρου από τους Τούρκους το 1570 μ.Χ. Λατινικά τάγματα τα οποία ίδρυσαν μοναστήρια, εγκαταστάθηκαν στην Λεμεσό.
Η εγκατάσταση επίσης εμπόρων στην Κύπρο και ειδικά στη Λεμεσό τον 13ο αιώνα οδήγησε στην οικονομική άνθιση από την οποία επωφελήθηκαν οι κάτοικοι.Το λιμάνι ως κέντρο μεταφορών και εμπορίου συνέβαλε τα μέγιστα στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου.
Ο βασιλιάς της Γερμανίας Φρειδερίκος Β’, παρακινημένος από τους Γενουάτες της Κύπρου οι οποίοι ήταν εχθροί του Ιωάννη Ιβελίνου, αποβιβάστηκε στην Λεμεσό και την κατέλαβε το 1228, θέτοντας υπό τον έλεγχο του το βασίλειο της Κύπρου. Αργότερα κάλεσε τον Ιωάννη Ιβελίνο, αντιβασιλέα του νησιού να παρουσιαστεί μπροστά του έτσι ώστε να συζητήσουν σχέδια εναντίον των Μουσουλμάνων .Ο Ιβελίνος παρουσιάστηκε μπροστά στον Φρειδερίκο μαζί με τον ανήλικο βασιλιά Ερρίκο και με όλους τους Γενουάτες της Κύπρου, με εμφανή διάθεση συνδιαλλαγής. Όταν αργότερα όμως αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί του, ο Φρειδερίκος δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον αφήσει να φύγει. Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα να οξυνθούν τα πράγματα και να αρχίσει μεταξύ των Ιβελίνων και του αυτοκράτορα πόλεμος. Ο Φρειδερίκος αφού κατέλαβε τη Λεμεσό και άλλες πόλεις, διόρισε δικούς του κυβερνήτες αλλά τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κύπρο. Οι δυνάμεις του Φρειδερίκου νικήθηκαν στη μάχη της Αγύρτας, ένα χωριό της Κερύνειας το 1229 σε μια αναμέτρηση με τα στρατεύματα των Φράγκων τα οποία καθοδηγούνταν από τον Ιωάννη Ιβελίνο.
Η έκβαση της μάχης σήμανε την αρχή της ελευθερίας της Κύπρου από τους Γερμανούς.
Το 1489 μ.Χ. η Κύπρος παραδόθηκε στην πόλη της Βενετίας από την Βασίλισσα της Κύπρου Αικατερίνη Κορνάρο.Οι Βενετοί δεν επέδειξαν κανένα ενδιαφέρον για την Κύπρο παρά μόνο επέβαλαν σκληρή φορολογία και εκμεταλλεύτηκαν τους πόρους του νησιού.Αντιμετώπιζαν το νησί ως μια αποικία την οποία μπορούσαν να εκμεταλλεύονται όσο το δυνατόν περισσότερο. Κατέστρεψαν το Κάστρο της Λεμεσού και ταξιδιώτες οι οποίοι επισκέφθηκαν την Κύπρο τον 16ο αιώνα μιλάνε για την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ντόπιος πληθυσμός της Κύπρου.Όλοι οι κάτοικοι σκλαβώθηκαν από τους Βενετούς και αναγκάστηκαν να πληρώνουν το 1/3 του εισοδήματος τους είτε αυτό ήταν μέρος των προϊόντων τα οποία καλλιεργούσαν, όπως για παράδειγμα σιτάρι, κρασί, λάδι είτε ήταν ζώα ή άλλα προϊόντα.
Οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο το 1570-1571 και την κατέλαβαν.Η Λεμεσός κατακτήθηκε τον Ιούλιο του 1570 χωρίς καμία αντίσταση όταν οι Τούρκοι ρήμαξαν και έκαψαν την πόλη . Περιγραφές διάφορων επισκεπτών περιγράφουν την πόλη ως ένα χωριό με ένα αξιοσημείωτο αριθμό κατοίκων. Οι Χριστιανοί ζούσαν σε μικρά χαμηλά σπίτια στα οποία έπρεπε να σκύψεις για να μπεις μέσα.Αυτό γινόταν σκόπιμα για να αποτρέπονται οι Τούρκοι ιππείς από το να εισέλθουν στα σπίτια.
Κατά τη διάρκεια της τουρκικής κυριαρχίας η Κύπρος αντιμετώπισε μια γενική παρακμή καθώς οι Τούρκοι δεν βοήθησαν στην ανάπτυξη του τόπου. Τούρκοι και Έλληνες ζούσαν σε ξεχωριστές γειτονιές και το πολιτιστικό επίπεδο παρήκμασε εντελώς.
Η έλλειψη ενδιαφέροντος από την πλευρά των κατακτητών, η πίεση και η ψηλή φορολογία ήταν καθοριστικοί, ανασταλτικοί παράγοντες για την πολιτιστική ανάπτυξη των παιδιών .Η εκκλησία έπαιξε καθοριστικό παράγοντα στην εκπαίδευση του νησιού κατά την περίοδο 1754-1821. Αυτά τα χρόνια ιδρύθηκαν νέα σχολεία σε όλες τις πόλεις και Έλληνες διανοούμενοι δίδασκαν Ελληνική ιστορία,Τουρκικά και Γαλλικά. Τα ακόλουθα σχολεία λειτουργούσαν στην πόλη της Λεμεσού
·Το Ελληνικό Σχολείο το οποίο ιδρύθηκε το 1819
·Το πρώτο δημόσιο σχολείο το οποίο ιδρύθηκε το 1841
·Το Σχολείο Θηλέων το οποίο ιδρύθηκε το 1861
Οι Άγγλοι κατέλαβαν την Κύπρο το 1878 μετά από μια μυστική συμφωνία με τους Τούρκους. Ο πρώτος Άγγλος Κυβερνήτης της Λεμεσού, συνταγματάρχης Warren επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πόλη και από τις πρώτες κιόλας μέρες διακυβέρνησης του η κατάσταση της Λεμεσού βελτιώθηκε. Οι δρόμοι καθαρίστηκαν και επιδιορθώθηκαν, τα ζώα μετακινήθηκαν από το κέντρο, φυτεύτηκαν δέντρα και κατασκευάστηκαν ειδικές αποβάθρες για την φόρτωση και εκφόρτωση καραβιών τα οποία προσάραζαν μακριά από την ακτή.
Από τα πρώτα χρόνια της Αγγλικής κυριαρχίας άρχισαν τη λειτουργία τους το πρώτο ταχυδρομείο ,το πρώτο τηλεγραφείο και το πρώτο νοσοκομείο.Το 1880 λειτούργησε και το πρώτο τυπογραφείο.
Οι αλλαγές τις οποίες επέφεραν οι Βρετανοί συνέβαλαν στην ανάπτυξη της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής ζωής του νησιού. Σχολεία, θέατρα, γκαλερί τέχνης, μουσικές αίθουσες και ποδοσφαιρικά σωματεία δημιουργήθηκαν και έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στην πολιτιστική ζωή της Λεμεσού.
Η αύξηση του ρυθμού γεννήσεων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου (1878 – 1960 ) ήταν 70%. Ο αριθμός των κατοίκων το 1881 ήταν 6.131 ενώ το 1960 ανέβηκε στους 43.593. Ο αριθμός των Ελλήνων υπολογιζόταν περίπου στους 37.478 ενώ οι Τούρκοι ήταν περίπου γύρω στους 6.115.
Οι κάτοικοι της Λεμεσού ασχολούνταν με το κρασί και τις βιομηχανίες κεραμικών, καθώς επίσης με το εμπόριο και τον τουρισμό.
Οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι της πόλης μεταφέρθηκαν στο βόρειο τμήμα της Κύπρου το 1975 εξαιτίας της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Αντίστοιχα πολλοί Ελληνοκύπριοι εγκαταστάθηκαν στη Λεμεσό αφού εκδιώχθηκαν από το βόρειο κομμάτι της Κύπρου.
Η πόλη της Λεμεσού αναπτύχθηκε όταν η Αμμόχωστος, μια από τις πιο σημαντικές τουριστικές περιοχές της Κύπρου καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα. Πολυτελή ξενοδοχεία, εστιατόρια και πολυάριθμα κέντρα διασκέδασης κτίστηκαν και έτσι η πόλη έγινε σύντομα ένα σημαντικό κέντρο εμπορίου και τουρισμού.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟΝ
Γωνία Κάνιγγος και Βύρωνος ,κοντά στο Δημόσιο Κήπο Τηλ.25-305152 Το μουσείο περιλαμβάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή από αρχαία, από τη Νεολιθική μέχρι τη Ρωμαϊκή εποχή, τα οποία βρέθηκαν στην περιοχή της Λεμεσού. Μερικές από τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις είναι οι ακόλουθες – πέτρινα τσεκούρια από τη Νεολιθική και Χαλκολιθική περίοδο, είδη κεραμικής και αντικείμενα από τις αρχαίες πόλεις του Κουρίου και της Αμαθούντας, καθώς επίσης και ρωμαϊκά terra cotta, χρυσά κοσμήματα, νομίσματα, βάζα, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια, κολιέ, μαρμάρινα αγάλματα κτλ. ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Οδός Αγίου Ανδρέου 253, τηλ 25-362303 Ένα όμορφο, διατηρητέο, παλιό σπίτι περιλαμβάνει μια ενδιαφέρουσα συλλογή παραδοσιακής κυπριακής τέχνης των τελευταίων δύο αιώνων. Κάποια από τα πιο συναρπαστικά αντικείμενα της συλλογής είναι εθνικά κοστούμια, κεντήματα, ξύλινες κασέλες, γιλέκα, ανδρικά σακάκια, κολιέ, ποικιλία ελαφριών ρούχων, κοστούμια πόλης, εργαλεία της επαρχίας κτλ. Το μουσείο δημιουργήθηκε το 1925 και τα έξι του δωμάτια κοσμούν περισσότερα από 500 εκθέματα Το Μουσείο βραβεύθηκε με το βραβείο Europa Nostra το 1989.Εδώ ο επισκέπτης μπορεί να μελετήσει την κυπριακή κουλτούρα μέσα από τα θαυμάσια χειροποίητα εκθέματα. ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ Οδός 28ης Οκτωβρίου Τηλ. 25- 343212 Η Πινακοθήκη περιλαμβάνει μια θαυμάσια συλλογή από πίνακες ενώ φιλοξενεί και έργα Κυπρίων καλλιτεχνών σε μόνιμη έκθεση. ΜΕΣΑΙΕΟΝΙΚΟ ΚΑΣΤΡΟ Τηλ.25- 305419 Το πλούσιο μεσαιωνικό μουσείο βρίσκεται μέσα στο κάστρο της πόλης, κοντά στο παλιό λιμάνι. Το μουσείο περιλαμβάνει συλλογή η οποία καλύπτει την εποχή από το 400 μέχρι το 1870 μ.Χ. Ο επισκέπτης μπορεί να δει εδώ ένα μεγάλο αριθμό από εκθέματα όπως κανόνια, ξύλινα γλυπτά του 17ου και 18ου αιώνα, πίνακες και ταφόπλακες, αγάλματα, πολεμικές στολές, νομίσματα, μεταλλικά εμπορεύματα και κεραμικά, καθώς επίσης γυάλινες και μαρμάρινες χειροτεχνίες. Σύμφωνα με την παράδοση λέγεται ότι σε αυτό το κάστρο το 1191 ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος παντρεύτηκε τη Βασίλισσα Βερεγγάρεια του Ναβαρό και την έστεψε Βασίλισσα της Αγγλίας Το Κάστρο κτίστηκε από τους Βυζαντινούς γύρω στα 1000 μ.Χ. Την ίδια περίοδο κτίστηκε εδώ και ένα εκκλησάκι .Σύμφωνα με το μύθο ήταν σε αυτό το εκκλησάκι που τελέστηκαν οι γάμοι του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου και της Βερεγγάρειας, όταν ο πρώτος έπιασε στεριά κοντά στην Αμαθούντα, σταθμό στο ταξίδι του για τους Αγίους Τόπους κατά τη διάρκεια της 3ης Σταυροφορίας. Όταν το εκκλησάκι καταστράφηκε από ένα σεισμό το 184 μ.Χ., μια καινούρια εκκλησία γοτθικού ρυθμού κτίστηκε στη θέση του από το Τάγμα των Ιπποτών την ίδια χρονιά. Στη συνέχεια, με την επέκταση του Κάστρου, η εκκλησία συμπεριλήφθηκε στο χώρο του Κάστρου. Αργότερα και συγκεκριμένα το 1832μ.Χ το εσωτερικό της εκκλησίας (το σημερινό υπόγειο παρεκκλήσι, τα κελιά και οι πύργοι ) έγινε μέρος του Κάστρου. Η εκκλησία καταλήφθηκε από τους Μαμελούκους το 1426μ.Χ. και αργότερα παραδόθηκε στους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Μεταξύ του 1559μ.Χ. και του 1570μ.Χ. οι Βενετοί έριξαν το παλιό Κάστρο και χρησιμοποίησαν τις πέτρες για να κτίσουν τα τείχη της πόλης. Οι Τούρκοι ξανάκτισαν μέρος του Κάστρου το 1570μ.Χ. χρησιμοποιώντας το για την άμυνα της πόλης. Το Κάστρο χρησιμοποιήθηκε επίσης και ως φυλακή την περίοδο μεταξύ του 1790 και 1940. Μετά από μερικές μικρές αλλαγές το 1951 χρησιμοποιείται μόνιμα πια ως το Αρχαιολογικό Μουσείο Λεμεσού. ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΑΙ ΖΟΩΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ Βρίσκεται στον παραλιακό δρόμο και περιλαμβάνει μια μεγάλη ποικιλία από βλάστηση όπως κυπαρίσσια, ευκαλύπτους και πεύκα. Σε αυτό το όμορφο περιβάλλον οι πολίτες της Λεμεσού και οι επισκέπτες της πόλης μπορούν να περπατήσουν και να απολαύσουν τη βόλτα τους. Τα δύο πέτρινα αγάλματα λιονταριών, τα οποία τοποθετήθηκαν στην νότια είσοδο του κήπου το 1911, παραμένουν άγρυπνοι φύλακες του κήπου και των επισκεπτών του. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται η θαυμάσια προτομή του Χριστόδουλου Σώζου , ήρωα, που υπήρξε Δήμαρχος Λεμεσού και Μέλος του Συμβουλίου. Πέθανε καθώς αγωνιζόταν υπέρ της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας στις 6 Δεκεμβρίου 1912, στο λόφο του Προφήτη Ηλία στα Ιωάννινα, στην Ελλάδα. Η προτομή του τοποθετήθηκε στο Δημόσιο Κήπο στις 14 Ιουνίου 1915. Λίγα μέτρα πιο κάτω μπορεί να δει κανείς την προτομή του Λεμεσιανού συγγραφέα Ν.Νικολαίδη με την ακόλουθη επιγραφή « Νίκος Νικολαίδης , Καλλιτέχνης- Εξαίρετος Συγγραφέας» 1884 – 1956, ως και την προτομή του Αλέξανδρου Πούσκιν, εθνικού ποιητή της Ρωσίας. |
Κολόσσι - Μεσαιωνικό Κάστρο
Το κάστρο του Κολοσσιού βρίσκεται στο χωριό Κολόσσι, 11 χιλιόμετρα δυτικά της Λεμεσού. Χτίστηκε τον 15ον αιώνα στα ερείπια ενός παλιότερου φρουρίου που χρονολογείται από τις αρχές του 13ου αιώνα. Μερικά από αυτά τα ερείπια είναι ακόμα ορατά στα ανατολικά του τωρινού κάστρου. Το κάστρο ανήκε στους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ και ήταν η έδρα των πιο σημαντικών Διοικήσεων που τους ανήκαν. Το 14ον αιώνα, για ένα χρονικό διάστημα, περιήλθε στον έλεγχο των Ναϊτών Ιπποτών. Το κάστρο είναι 21 μέτρων ύψους, τετράγωνο και με τρεις ορόφους. Το ισόγειο χωρίζεται σε τρία μέρη και πρέπει να χρησίμευε για αποθηκευτικός χώρος. Στο μέσο της ανατολικής πλευράς υπάρχει μια πέτρινη σκάλα που οδηγεί πρώτα στο δεύτερο όροφο, όπου πιθανόν να βρισκόταν η κουζίνα και μετά στον τρίτο όροφο. Ο τρίτος όροφος ήταν χωρισμένος σε δύο μεγάλες αίθουσες και ήταν το «σπίτι» των Διοικητών. Στα νότια του κάστρου υπάρχει μια αυλή περιτριγυρισμένη από τείχη και τα ερείπια ενός βοηθητικού κτηρίου, μάλλον στάβλου ή αποθήκης. Στην νοτιοδυτική γωνία του κτηρίου υπήρχε μια είσοδος, προστατευμένη από έναν κυκλικό πύργο. Εγκαταστάσεις εργαστηρίου επεξεργασίας ζαχαροκάλαμου βρέθηκαν στα ανατολικά του κάστρου. Η περιοχή επίσης παρήγαγε και εξήγαγε το παραδοσιακό γλυκό κρασί της Κύπρου που έγινε γνωστό με το όνομα “Vin de Commanderie” (κρασί της Κουμανταρίας)ή Κουμανταρία. Σήμερα η Κουμανταρία είναι ένα από τα παλιότερα ονόματα κρασιών στον κόσμο, διατηρώντας το ίδιο όνομα για οκτώ αιώνες. Τηλ.: +357 25 934 907 Το Κούριον, μια πολύ σημαντική πόλη βασίλειο, είναι ένας από τους πιο θεαματικούς αρχαιολογικούς χώρους του νησιού και οι ανασκαφές συνεχίζουν να φέρνουν στο φως εντυπωσιακούς νέους θησαυρούς. Αξιοσημείωτο είναι το υπέροχο Ελληνο-Ρωμαϊκο Θέατρο του ενώ αξιόλογες είναι μεταξύ άλλων καιοι επαύλεις που βρέθηκαν εκεί με εξαιρετικά ψηφιδωτά πατώματα και μια Πρωτοχριστιανική βασιλική.
Το Θέατρο του Κουρίου που εμπνέει δέος, χτίστηκε αρχικά το 2οαιώνα π.Χ. και σήμερα, πλήρως αναπαλαιωμένο, χρησιμοποιείται για μουσικές καιθεατρικές παραστάσεις. Το Σπίτι του Ευστόλιου, που αποτελείται από ένα συγκρότημα λουτρών και αρκετά δωμάτια, έχει εξαιρετικά ψηφιδωτά πατώματα του 5ουαιώνα μ.Χ και ήταν κάποτε ιδιωτική Ρωμαϊκή έπαυλη πριν γίνει δημόσιο κέντρο διασκέδασης στα Πρωτοχριστιανικά χρόνια. Η Πρωτοχριστιανική Βασιλική χρονολογείται από τον 5ο αιώνα και μάλλον ήταν ο Καθεδρικός Ναός του Κουρίου, με ένα βαπτιστήριο κολλημένο στη βόρεια πλευρά της. Το Σπίτι του Αχιλλέα και το σπίτι των Μονομάχων έχουν επίσης υπέροχα ψηφιδωτά πατώματα. Το Νυμφαίον, αφιερωμένο στις νύμφες των νερών, είναι ένα πολύ κομψό Ρωμαϊκό κτίσμα. Το στάδιο του 2ουαιώνα μ.Χ. βρίσκεται έξω από τον κύριο αρχαιολογικό χώρο, περίπου 1 χμ δυτικά, στη δεξιά πλευρά του δρόμου προς την Πάφο. Επίσης εντυπωσιακό είναι και το Ιερότου Απόλλωνα Υλάτη, που βρίσκεται περίπου 2,5 χμ δυτικά της αρχαίας πόλης. Προσβασιμότητα: Πρόσβαση σχεδόν σε όλο το χώρο: πεζογέφυρες και διάδρομοι (Το δυτικό τμήμα του χώρου εξυπηρετείται από ξεχωριστή είσοδο, ειδικά σημασμένη που ανοίγει μετά από συνεννόηση με τους αρχαιοφύλακες) Ειδικοί χώροι στάθμευσης (με σήμανση) Ειδικοί χώροι υγιεινής (με σήμανση) Τηλ: +357 25 934 250 Ιερό του Απόλλωνα Υλάτη
Το Ιερό του Απόλλωνα Υλάτη, που βρίσκεται 2,5 χιλιόμετρα δυτικά της αρχαίας πόλης του Κουρίου, ήταν ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα της Κύπρου όπου ο Απόλλωνας λατρευόταν σαν Υλάτης, θεός των δασών. Αυτό το καλοσχηματισμένο αρχιτεκτονικό συγκρότημα δίνει μια ιδέα για το πώς εξελίχθηκε το Κυπριακό αγροτικό ιερό από τα χρόνια του χαλκού μέχρι το τέλος του παγανισμού στο νησί. Υπήρχαν τρεις σημαντικές περίοδοι. Το Αρχαϊκό Ιερό αναπτύχθηκε σημαντικά στον 7ο αιώνα π.Χ ενώ τα Πτολεμαϊκό Ιερό ανήκει στον 3ο αιώνα πΧ. Τέλος, το Ρωμαϊκό Ιερό χρονολογείται από τον 1ο αιώνα μΧ. Φαίνεται ότι το Αρχαϊκό Ιερό αρχικά αποτελούσε ένα κλειστό μέρος στο κέντρο του μεταγενέστερου και πολύ μεγαλύτερου ιερού. Τα σημερινά ερείπια χρονολογούνται από τα μέσα του 1ου αιώνα μΧ. Το συγκρότημα του ιερού συμπεριλάμβανε το κτήριο μιας παλαίστρας, μια στοά, ένα θησαυροφυλάκιο, τα λουτρά, το αρχαϊκό τέμενος, το κυκλικό μνημείο, την κεντρική αυλή και το ναό του Απόλλωνα. Το 365 μΧ καταστράφηκε από σεισμό και αργότερα καταλήφθηκε από καταπατητές. Αρκετά από τα κατεδαφισμένα κτήρια αναστυλώθηκαν. Το Ρωμαϊκό Τέμπλο του Απόλλωνα Υλάτη ήταν μια μεγαλειώδης κατασκευή που κατείχε μια πολύ επιβλητική θέση στο τέλος της όσιας οδού του ιερού. Είχε δύο βασικές αρχιτεκτονικές φάσεις. Η πρώτη, που χρονολογείται από τέλος της Κλασικής ή Πρωτο-Ελληνιστικής περιόδου, ήταν μια ενιαία κατασκευή, σε ορθογώνιο σχήμα. Η θεμελίωση του τέμπλου και της κάτω σειράς των τούβλων διακοσμημένων με ένα απλό κύμα ανήκουν σε αυτή την πρώτη περίοδο. Ο Ναός ξαναχτίστηκε στο δεύτερο μισό του 1ου αιώνα μΧ. Για να φτάσει κανείς στο νέο Ρωμαϊκό ναό ανέβαινε μια εντυπωσιακή σκάλα. Το εσωτερικό του είχε τα αρχιτεκτονικά στοιχεία ενός παλιότερου ναού, αλλά όλο το κτήριο φτιάχτηκε σε ένα ψηλότερο σημείο και είχε ένα βάθρο που αντιστοιχούσε στις κάτω σειρές τούβλων του παλιότερου ναού. Το ψηλό βάθρο είναι εμφανώς ένα Ρωμαϊκό στοιχείο. Ο ναός καταστράφηκε από μεγάλο σεισμό το 364/365 μΧ. Τηλ.: +357 25 991 049 |